Czym jest Isoptin SR-E 240?

Isoptin SR-E 240 to lek należący do grupy antagonistów wapnia, stosowany głównie w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz choroby niedokrwiennej serca. Substancją czynną w Isoptin SR-E 240 jest werapamil, który działa poprzez blokowanie kanałów wapniowych w komórkach mięśnia sercowego oraz mięśniach gładkich naczyń krwionośnych. Dzięki temu lek ten pomaga w rozszerzaniu naczyń krwionośnych, co prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi oraz zmniejszenia obciążenia serca.

Mechanizm działania i zastosowanie

Mechanizm działania

Werapamil, substancja czynna w Isoptin SR-E 240, działa poprzez blokowanie kanałów wapniowych typu L w komórkach mięśnia sercowego oraz mięśniach gładkich naczyń krwionośnych. Kanały te są odpowiedzialne za transport jonów wapnia do wnętrza komórek, co jest kluczowe dla skurczu mięśni. Blokowanie tych kanałów prowadzi do zmniejszenia napływu jonów wapnia, co skutkuje rozkurczem mięśni gładkich naczyń krwionośnych oraz zmniejszeniem siły skurczu mięśnia sercowego.

W efekcie, Isoptin SR-E 240 powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, co prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. Dodatkowo, zmniejszenie siły skurczu mięśnia sercowego redukuje obciążenie serca, co jest korzystne w leczeniu choroby niedokrwiennej serca. Werapamil również wpływa na przewodnictwo przedsionkowo-komorowe, co może być użyteczne w leczeniu niektórych arytmii serca.

Zastosowanie

Isoptin SR-E 240 jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń układu sercowo-naczyniowego. Główne wskazania do stosowania tego leku to:

  • Nadciśnienie tętnicze: Isoptin SR-E 240 pomaga w obniżeniu ciśnienia krwi poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych, co zmniejsza opór obwodowy i ułatwia przepływ krwi.
  • Choroba niedokrwienna serca: Lek ten zmniejsza obciążenie serca, co jest korzystne w przypadku dusznicy bolesnej oraz innych form choroby niedokrwiennej serca.
  • Arytmie: Werapamil może być stosowany w leczeniu niektórych rodzajów arytmii, takich jak tachykardia nadkomorowa, dzięki jego wpływowi na przewodnictwo przedsionkowo-komorowe.

Farmakokinetyka i dawkowanie

Farmakokinetyka

Isoptin SR-E 240 to tabletki o przedłużonym uwalnianiu, co oznacza, że substancja czynna, werapamil, jest uwalniana stopniowo przez dłuższy czas. Dzięki temu możliwe jest utrzymanie stałego poziomu leku we krwi, co zapewnia skuteczność terapeutyczną przez cały dzień. Werapamil jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, jednak jego biodostępność wynosi około 20-35% ze względu na efekt pierwszego przejścia przez wątrobę.

Metabolizm werapamilu zachodzi głównie w wątrobie, gdzie jest przekształcany do kilku metabolitów, z których niektóre mają również działanie farmakologiczne. Werapamil i jego metabolity są wydalane głównie z moczem, a w mniejszym stopniu z kałem. Okres półtrwania werapamilu wynosi około 3-7 godzin, jednak w przypadku tabletek o przedłużonym uwalnianiu, efekt terapeutyczny utrzymuje się przez około 24 godziny.

Dawkowanie

Dawkowanie Isoptin SR-E 240 zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz rodzaju leczonego schorzenia. Zazwyczaj zalecana dawka początkowa wynosi 240 mg na dobę, przyjmowana raz dziennie. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o zwiększeniu dawki do 480 mg na dobę, podzielonej na dwie dawki po 240 mg. Ważne jest, aby tabletki przyjmować regularnie, o tej samej porze dnia, najlepiej podczas posiłku lub bezpośrednio po nim, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby mogą wymagać dostosowania dawki, ponieważ metabolizm werapamilu może być u nich zmniejszony. W takich przypadkach lekarz może zalecić mniejszą dawkę początkową oraz monitorowanie stężenia leku we krwi. Ważne jest również, aby pacjenci nie przerywali nagle leczenia, ponieważ może to prowadzić do nawrotu objawów. W przypadku konieczności przerwania terapii, dawka powinna być stopniowo zmniejszana pod kontrolą lekarza.

Działania niepożądane i przeciwwskazania

Działania niepożądane

Jak każdy lek, Isoptin SR-E 240 może powodować działania niepożądane. Najczęściej występujące działania niepożądane to:

  • Bóle głowy: Mogą występować na początku leczenia, jednak zazwyczaj ustępują w miarę kontynuacji terapii.
  • Zawroty głowy: Mogą być wynikiem obniżenia ciśnienia krwi, zwłaszcza na początku leczenia.
  • Obrzęki: Mogą występować w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych, zwłaszcza w okolicach kostek.
  • Zapalenie dziąseł: W rzadkich przypadkach werapamil może powodować przerost dziąseł.
  • Bradykardia: Zmniejszenie częstości akcji serca, co może być niebezpieczne u pacjentów z już istniejącymi zaburzeniami rytmu serca.

W przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych, takich jak silne zawroty głowy, omdlenia, duszność, ból w klatce piersiowej, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Przeciwwskazania

Isoptin SR-E 240 nie powinien być stosowany u pacjentów z następującymi schorzeniami:

  • Ciężka niewydolność serca: Werapamil może pogorszyć stan pacjentów z ciężką niewydolnością serca.
  • Blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia: Lek może pogorszyć przewodnictwo przedsionkowo-komorowe.
  • Zespół chorego węzła zatokowego: Werapamil może powodować bradykardię u pacjentów z tym schorzeniem.
  • Ciężka hipotonia: Lek może dodatkowo obniżyć ciśnienie krwi, co może być niebezpieczne.
  • Alergia na werapamil: Pacjenci uczuleni na werapamil lub inne składniki leku nie powinni go stosować.

Przed rozpoczęciem leczenia Isoptin SR-E 240, pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, ponieważ werapamil może wchodzić w interakcje z innymi lekami, co może wpływać na ich skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania.

Podsumowanie

Isoptin SR-E 240 to skuteczny lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca oraz niektórych arytmii. Dzięki mechanizmowi działania opartemu na blokowaniu kanałów wapniowych, werapamil pomaga w rozszerzaniu naczyń krwionośnych oraz zmniejszeniu obciążenia serca. Ważne jest, aby stosować lek zgodnie z zaleceniami lekarza oraz monitorować ewentualne działania niepożądane. Przed rozpoczęciem terapii, pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach oraz istniejących schorzeniach, aby uniknąć potencjalnych interakcji oraz przeciwwskazań.